30/11/13

Movie to Remember (1): I Know Where I'm Going

Από τη Νάντια Φωτεινή Βλάχου

Ο Δρόμος Της Καρδιάς Της (1945) 
Σκηνοθεσία: Μάϊκλ Πάουελ - Έμερικ Πρεσμπέργκερ
Πρωταγωνιστούν: Γουέντι Χίλερ, Ρότζερ Λίβσεϊ, Τζον Λόρι
91’, 1.37:1



Την πρώτη φορά που μπήκα στην αίθουσα για να δω το I Know Where Im Going!, ομολογώ ότι το έκανα με αρκετό σκεπτικισμό – παρά το γεγονός ότι οι ταινίες των «Τοξοτών» Powell και Pressburger (Μαύρος Νάρκισσος, Τα κόκκινα παπούτσια, Η ζωή και ο θάνατος του συνταγματάρχη Μπλιμπ, A matter of life and death) συγκαταλέγονται ανάμεσα στις καλύτερες που έχω δει. Γι’ αυτό φταίει μάλλον ο κριτικός της πορτογαλικής ταινιοθήκης, που την προλόγισε ως “την ωραιότερη ταινία που έχει γυριστεί ποτέ”, διατύπωση που είχα θεωρήσει υπερβολική. Ο σκεπτικισμός μου, ωστόσο, εξανεμίστηκε από τα πρώτα λεπτά της προβολής.
Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω την ταινία πρωτίστως μία ιστορία αγάπης, όπως συνήθως κατατάσσεται – σίγουρα αυτό αποτελεί το νήμα της αφήγησης και οι δύο πρωταγωνιστές, η εξαιρετική Wendy Hiller, και ο Roger Livesey, σταθερή -και δίκαιη- επιλογή των Τοξοτών, την καθιστούν αξέχαστη. Είναι όμως και μία ιστορία για το σκοτσέζικο τοπίο, τους μύθους και την λαϊκή παράδοση (τα εξωτερικά της ταινίας έχουν γυριστεί στις μαγικές Εβρίδες)· μία περιπέτεια ανακάλυψης του εαυτού· και μία ιστορία για το πώς δυνάμεις αρχέγονες, όπως η φύση και ο έρωτας, ανατρέπουν την προσεκτικά σχεδιασμένη μας ζωή. Είναι πάνω από όλα η ιστορία μιας γυναίκας της οποίας καταρρέουν σταδιακά όλες οι βεβαιότητες, μέχρι να ανακαλύψει πού πραγματικά πηγαίνει (ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από μία παραδοσιακή μπαλάντα). Επιπλέον, η έμφαση στην απομάκρυνση της ηρωίδας από τις υλιστικές αξίες που ασπάζεται στην αρχή μπορούν να συσχετιστούν με την τραυματική πραγματικότητα της σύγχρονης μεταπολεμικής Μεγάλης Βρετανίας.

Από άποψη σκηνοθεσίας, φωτογραφίας (Erwin Hillier), ερμηνειών και σεναρίου, η ταινία είναι μία μαρτυρία της εφευρετικότητας, της οπτικής ευφυΐας και της φαντασίας των δημιουργών της. Σκηνές, όπως η σεκάνς του ονείρου στο τρένο, η γαελική γιορτή ή η κλιμάκωση στην δίνη του Corryvreckan (μία εμπειρία θέασης που μπορεί να συγκριθεί – όχι στο μέσο, αλλά στην ένταση – μόνο με την ανάγνωση του Μάελστρομ του Έντγκαρ Άλαν Πόε), μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη.
Η ταινία κυκλοφορεί από την Criterion Collection – δείτε την: είναι η ωραιότερη που γυρίστηκε ποτέ. 

3 σχόλια:

  1. Όντως όμορφη ταινία που αναδυκνύεται κυρίως μέσα από το ιδιαίτερο love story και την μαγευτική χρήση του τοπίου από το φοβερό κι αγαπημένο δίδυμο των Powell και Pressburger.

    Ωραία στήλη το "Movie to Remember".

    3/5: Καλή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαίρομαι που σας αρέσει (και, πράγματι, μαγευτική χρήση του τοπίου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή