Από τον Τάσο Μελεμενίδη
Περιπλάνηση (1971)
Σκηνοθεσία:
Νίκολας Ρεγκ
Παίζουν:
Τζένι Άγκιουτερ, Λουκ Ρεγκ
100’,
1.85:1
Την
εποχή που ένας Γερμανός (ο Βέρνερ Χέρτζογκ) θα εξερευνούσε ερήμους και βουνά
στην Αφρική και την Ν. Αμερική για να ανακαλύψει τα όρια του ανθρώπινου
χαρακτήρα, ένας Βρετανός (ο Νίκολας Ρεγκ) έβαζε στον κινηματογραφικό χάρτη το
μαγευτικό τοπίο της Αυστραλίας στην προσπάθεια του να επεκτείνει τα όρια της
κινηματογραφικής γλώσσας. Μετά την επιτυχία του Performance, ο Ρεγκ αφήνει 2 ανήλικα
αδέρφια να εξερευνήσουν τον άγνωστο κόσμο της φύσης και ο ίδιος να πετύχει όσο
καλύτερα γινόταν το στοιχείο του συνειρμού, κατακερματίζοντας την γραμμική
αφήγηση, που μάλλον δε συμπαθούσε και πολύ.
Τον
κατακερματισμό τον έκανε ακόμη καλύτερα αργότερα στην καριέρα του – βλέπε Don’t Look Now και Bad Timing. Αυτό που κάνει όμως τόσο ξεχωριστό το παρόν φιλμ
είναι πως εδώ συνοδεύεται με μια αξέχαστη και πρωτότυπη αντιπαράθεση της φύσης
με τον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο. Αυτή γίνεται με τρόπο που δεν τονίζει
απλοϊκά την ομορφιά της πρώτης και την ασχήμια του δεύτερου, αλλά την επίπτωση
που έχουν στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Για παράδειγμά, το φυσικό τοπίο
παρουσιάζεται με τις όμορφες και άσχημες εικόνες του, με πολλά κοντινά πλάνα σε
όχι και τόσο γοητευτικά ερπετά, όμως η ζωή μέσα σε αυτό τον κόσμο αλλάζει τον
τρόπο που αντιδρούν τα 2 παιδιά, κυρίως της μεγαλύτερης κοπέλας που μεταξύ
άλλων αντιλαμβάνεται ηγετικά και σεξουαλικά ένστικτα άγνωστα σε αυτήν. Και τα
θυμάται όταν μετά από χρόνια γίνεται πετυχημένη σύζυγος μέσα στην κουζίνα και
τις ανέσεις της, σκεπτόμενη έναν παράδεισο που χάθηκε.
Αυτή
η απαισιοδοξία του φινάλε και η αλληλουχία εικόνων που έχει προηγηθεί, δηλώνει
και τον σκοπό του Ρεγκ, να δείξει πως υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος όχι εκεί
έξω, αλλά μέσα μας, και τον αγνοούμε μέχρι να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες.
Η ρυμοτομία των πόλεων και των διαμερισμάτων, εκδηλώνει μόλις μια πτυχή του
εαυτού μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου