14/3/14

True Detective (2014) Season 1

Από τον Γιάννη Βασιλείου


Δημιουργός: Νικ Πιτσολάτο
Πρωταγωνιστούν: Μάθιου Μακόναχι, Γούντι Χάρελσον, Μισέλ Μόναχαν



Σε μια εποχή που η μεγαλοστομία είναι τζάμπα και οι αφορισμοί καλωσορίζονται, η άποψη ότι «η τηλεόραση είναι το νέο σινεμά» βρίσκει τους υποστηρικτές της. Στην πραγματικότητα η τηλεόραση δεν είναι το νέο σινεμά. Όσο κι αν βελτιώνονται οι συνθήκες παραγωγής και το ταλέντο που προσελκύει, παραμένει τηλεόραση. Κι ως τέτοια έχει παθογένειες, που αργά ή γρήγορα θα κάνουν την εμφάνιση τους – συνήθως μετά το πέμπτο, έκτο επεισόδιο, στις καλύτερες των περιπτώσεων μετά την πρώτη σεζόν.

Το True Detective όμως είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Κι αυτό επειδή έχει στηθεί από την αρχή με κινηματογραφικούς όρους.
Ο άνθρωπος πίσω από την κάμερα είναι ένας από την αρχή ως το τέλος. Ο σεναριογράφος επίσης. Κι αυτό διασφαλίζει την ενότητα του ύφους, την συνοχή και την ακεραιότητα του καλλιτεχνικού οράματος. Στο True Detective κανείς δεν θα χαρίσει υποπλοκές σε χαρακτήρες που κάνουν γκελ στο κοινό, κανείς δε θα εξετάσει τα νούμερα εξονυχιστικά, κανείς δεν θα ξεψαχνίσει και το τελευταίο forum, ώστε το κέντρο βάρους να πέσει σε εκείνα τα στοιχεία, που μοιάζουν περισσότερο αρεστά. Το True Detective έχει αρχή, μέση και τέλος. Κάθε σκηνή συνδέεται με την προηγούμενη και οδηγεί στην επόμενη. Για πόσες σειρές μπορείς να το πεις αυτό; Και για πόσες σειρές, που απλώσανε την δράση τους σε δύο και τρεις και τέσσερεις και επτά σεζόν, αν σταθείς λίγα λεπτά κι αναλογιστείς από πού ξεκίνησες, που κατέληξες και πως έφτασες εκεί, δεν θα τραβάς τα μαλλιά σου; Μείνε ήσυχος όμως. Εδώ βρίσκεσαι σε καλά χέρια.

Το True Detective τροφοδοτείται από δύο πηγές. Από το Zodiac θα πάρει την εξονυχιστική προσήλωση στις λεπτομέρειες, το κυνήγι της πληροφορίας, και την εμμονοληπτική αναζήτηση του δολοφόνου, που απλώνεται σε δεκαετίες και πηγάζει όχι μόνο από το αίσθημα ευθύνης, αλλά και από την - στο βάθος υπαρξιακή - ανάγκη για λύτρωση. Κι από τα γραπτά του Κόρμακ ΜακΚάρθι θα δανειστεί  τον στοχαστικό τους λόγο, την αραχνοΰφαντη αίσθηση ενός πνευματικού κόσμου που συνυπάρχει με τον δικό μας και, πάνω από όλα, την ηθική του. Θα μιλήσει έτσι για την αιώνια πάλη των εκπροσώπων του Καλού που έχουν απομείνει, απέναντι στο Κακό που έχει αναλάβει τα ηνία σ’ αυτόν τον τόπο, δίχως την παραμικρή βοήθεια από έναν Θεό, που, αν υπάρχει, έχει από καιρό στρέψει το βλέμμα του αλλού. Μέσα όμως από ένα συναρπαστικό ταξίδι κλιμακούμενης απόγνωσης θα διαφοροποιηθεί ελαφρώς από τους πεσιμιστικούς προκατόχους του και θα κλείσει με μια πιο ελπιδοφόρα νότα. Ρίχνοντας βέβαια το μπαλάκι σε σένα.
Εσύ, αλήθεια, βλέπεις το φως να κερδίζει έδαφος;

3 σχόλια:

  1. Υπέροχη τοποθέτηση για μια υπέροχη, βεβαίως, τηλεοπτική σειρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να προσθέσω μόνο πως πήρα το "θάρρος" και κοινοποίησα την εδώ ανάρτησή σας στην νέα facebook (ελληνική) ιστοσελίδα μας, την "True detective Greek tribute" (ήτοι https://www.facebook.com/TrueDetective.gr).
    Αν ωστόσο υπάρχει αντίρρηση σχετικά, θα μπορούσα εύκολα να "επανορθώσω".

    ΑπάντησηΔιαγραφή