Η Πεντάμορφη Και Το Τέρας (2014) *1/2

Από τον Γιάννη Βασιλείου

Σκηνοθεσία: Κριστόφ Γκανς

Πρωταγωνιστούν: Βενσάν Κασέλ, Λέα Σεϊντού

2.35:1, 112 λεπτά

Πρακτικά η ιστορία της Πεντάμορφης και του Τέρατος, που έχει σταθεί πηγή έμπνευσης για δύο έκτακτες κινηματογραφικές ταινίες στο παρελθόν , είναι μια ερωτική αντί-παράθεση των δύο φύλων. Μέσα από τις προστριβές τους και την καθημερινή τους συναναστροφή το αρσενικό θα εξημερωθεί, παύοντας να λειτουργεί με γνώμονα αποκλειστικά το ένστικτο, και θα αποκτήσει σεβασμό προς το θηλυκό, το οποίο με την σειρά του θα αφυπνιστεί σεξουαλικά και θα «ανθίσει». Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Σεϊντού είναι μια εξόφθαλμα άστοχη επιλογή. Γιατί, καίτοι πεντάμορφη, όπως το διόλου διακριτικό όνομα της ηρωίδας που υποδύεται, δείχνει από τα πρώτα λεπτά μια ώριμη -με ό,τι αυτό συνεπάγεται- γυναίκα.

Αλίμονο, δεν είναι το κάστινγκ εκείνο που καθιστά αδιάφορη και παντελώς αχρείαστη ετούτη τη μεταφορά. Είναι που ο Κριστόφ Γκανς , ο οποίος στο παρελθόν πάντρεψε τον «Σκύλο των Μπάσκερβιλ» με το καράτε στο μεγάλο σουξέ στην αγορά του βίντεο «Η Αδελφότητα των Λύκων», διόλου δεν ενδιαφέρεται για την ουσία του παραμυθιού, για την Πεντάμορφή του και το Τέρας του, παρά μόνον για την ανάδειξη της, ως επί το πλείστον ψηφιακής, σκηνογραφίας. Είναι βέβαια στιγμές που, αν κλείσεις τα αυτιά σου και φανταστείς πως την εικόνα που παρακολουθείς συνοδεύουν τα πλήκτρα των Tangerine Dream, θα νομίσεις πως βλέπεις αποσπάσματα από το Legend του Ρίντλεϋ Σκοτ. Πλην όμως η (εικονογραφική) καλλιέπεια του τελευταίου ποτέ δε θα επέτρεπε την είσοδο αυτής της κακόγουστης μονομαχίας γιγάντων του φινάλε στο final cut του φιλμ.