29/5/14

Maleficent (2014) **1/2

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Στρόμπεργκ
Πρωταγωνιστούν: Αντζελίνα Τζολί, Έλ Φάνινγκ, Σαμ Ράϊλι, Σάρλτο Κόπλι

97’, 2.35:1


Σκηνοθετικό ντεμπούτο για έναν καλλιτεχνικό διευθυντή ολκής (με δύο όσκαρ στο ενεργητικό του, για την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων του Μπέρτον και το Άβαταρ) μ’ έναν αβυσσαλέο προϋπολογισμό 200 εκατομμυρίων και κεντρική ηρωΐδα την Maleficent, την «κακιά» νεράϊδα της ντισνεϊκής Ωραίας Κοιμωμένης.

Το στοίχημα είναι εξίσου μεγάλο για την Αντζελίνα Τζολί, που στοιχηματίζει την επιστροφή της μετά από τέσσερα χρόνια στην μεγάλη οθόνη (Kung Fu Panda εξαιρουμένων), από το 2010 που έκλεισε ανάμεικτα με το εμπορικό Salt και το εντελώς ατυχές Tourist.


Καλλιτεχνικά το στοίχημα κερδίζεται εξ’ αιτίας κυρίως της μαγνητικής πρωταγωνίστριας που βρίσκει την χρυσή τομή της εύθραυστης σκύλας – και η ευθραυστότητα είναι μια χρήσιμη και γοητευτική προσθήκη για την σταρ… – και της αφηγηματικής δεινότητας του Στρόμπεργκ. Που παρά το υπερβάλλον σκότος και την υποταγή στην φεμινιστική εκτροπή της ιστορίας – η Αντζελίνα και η μητρότητα είναι πια άρρηκτα δεμένα – εξυπηρετεί επαρκώς το πασίγνωστο παραμύθι.

Από δω κι από κει ξεπηδούν στιγμές ντισνεϊκής χάρης, η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι βυθισμένη στο μωβ και τις γκοθ πιτσιλιές (αυτό εδώ που τα λέμε μπορεί να στοιχίσει μερικά εκατομμύρια), το 3D είναι επαρκές, αλλά πάνω απ’ όλα μετράει η πρώτη ύλη των αδελφών Γκριμ, ο φόρος τιμής στο καρτούν του ’59 και η επιβλητική παρουσία της Τζολί που κάνει πέρα το άρρεν στοιχείο της ιστορίας για να επαναφέρει μια κάποια, θεμιτή εντελώς, χειραφέτηση σε μια ανδροκρατούμενη βιομηχανία. 
Αν της βγει, εξασφάλισε την επόμενη ταινία της.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου