Χίλιοι Τρόποι Να Πεθάνεις Στην Άγρια Δύση (2014) ***

Από τον Γιάννη Βασιλείου

Σκηνοθεσία: Σεθ ΜακΦάρλαν

Πρωταγωνιστούν: Σεθ ΜακΦάρλαν, Σαρλίζ Θέρον, Λίαμ Νίσον

116', 2.35:1

Τους κωμικούς μου τους θέλω ασυγκράτητους. Να δοκιμάζουν πράγματα, να ξεδιπλώνουν ανερυθρίαστα το χάρισμα με το οποίο τους ευλόγησε η φύση, με απώτερο στόχο να με κάνουν να γελάσω. Κι ας αποτυγχάνουν σε κάποιες περιπτώσεις. Για εκείνες τις φορές που πετυχαίνουν τον στόχο τους, θα τους ευγνωμονώ για μια ζωή. Κι άσε τους άλλους να αναρωτιούνται, γιατί δεν μαθαίνει κανείς σε αυτούς τους «ενοχλητικούς» τύπους τί σημαίνει εγκράτεια. Είναι να αναρωτιέσαι όμως για ποιόν αρρωστημένο λόγο να θέλει κάποιος να φέρει εκείνον που ξεχωρίζει στα μέτρα των υπολοίπων. Γιατί, στα αλήθεια, να βάλεις τον Νταλί να ζωγραφίσει όπως ο Μπομπ Ρος; Και πόσο θλιβεροί είναι εκείνοι οι άνθρωποι που τους ρωτάς ποια είναι η αγαπημένη τους ταινία του Θανάση Βέγγου και σου απαντούν «Το Βλέμμα του Οδυσσέα»;

Το A Million Ways to Die in the West είναι μία από εκείνες τις ευτυχείς και ολοένα και σπανίζουσες περιπτώσεις εντός της γενικευμένης πολιτικής ορθότητας της εποχής που διανύουμε, όπου μια κωμική διάνοια αφήνεται ελεύθερη να δημιουργήσει. Εν προκειμένω ο  Σεθ Μακ Φάρλαν, ένας από τους πιο επιτυχημένους κωμικούς δημιουργούς της εποχής μας, στρέφει το ενδιαφέρον του στην Άγρια Δύση. Το σημείο αναφοράς είναι μεν το Blazing Saddles - και οι πρώτες, πιο «αστείες» ταινίες του Γούντι Άλεν-, ωστόσο εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ακριβώς με μια γουέστερν παρωδία. Το φιλμ είναι μια κωμωδία, στηριγμένη στην ιδέα του πώς θα έβλεπε ένας άνθρωπος της σημερινής εποχής την ζωή στην Άγρια Δύση, όπως την γνωρίσαμε μέσα από την μυθολογία της. Δεν λείπουν κάποια δομικά στοιχεία του genre (η μονομαχία, ο καυγάς στο σαλούν, οι Ινδιάνοι), καθώς και τα random flashbacks, οι ποπ αναφορές και τα γκεστ διασημοτήτων, όλα τους trademarks του δημιουργού. Και το αποτέλεσμα βγάζει πολύ πλάκα, έστω κι αν δεν δουλεύουν εξίσου όλα τα γκαγκ - το αυτό ισχύει και για το Blazing Saddles άλλωστε. Κι αν ο ΜακΦάρλαν είχε προσθέσει δυο, τρία πράγματα για την ανδρική ψυχοσύνθεση και την ακεραιότητα της, όπως αυτή δοκιμάζεται από το άλλο φύλο αλλά και από τον εαυτό της, αφενός θα είχε προκαλέσει χαμόγελα στο στρατόπεδο των οπαδών της θεωρίας του auteur  κι αφετέρου θα είχε παραδώσει ένα φιλμ εφάμιλλο του ντεμπούτου του.