Οι Νέες Ταινίες (9/10)

Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου

Η περασμένη κινηματογραφική εβδομάδα καταγράφθηκε στη μνήμη για τη σωρεία εξαιρετικών κυκλοφοριών. Τούτη εδώ, έχει ολίγιστα χαρμόσυνα να επιδείξει.

Το «Φίλοι ή κάτι παραπάνω (What if, 2013)» (**1/2) αποτελεί μια συμπαθέστατη κομεντί που δίνει χώρο στη φρεσκάδα των δύο πρωταγωνιστών της να αναδειχθεί και κερδίζει πόντους από αυτή την ανάλαφρη αίσθηση και την κουβεντιαστή χαλαρότητα που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος της. Πηγαίνει, όμως, υπερβολικά by the book του «Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι», αφαιρώντας δυστυχώς το γουντιαλενικό, σχεσιολογικό, στοιχείο του προτύπου, ελέω διαφορετικής εποχής και ηλικιών που απευθύνεται.

Ο «Φύλακας της Μνήμης (The Giver, 2014)» (*1/2), από την άλλη πλευρά, προσκυνά (και αυτός) μπροστά στον βωμό των «Αγώνων Πείνας» και όλης της young adult κινηματογραφικής εποποιίας. Μόνο που είναι εμφανώς επιτηδευμένο στυλιστικά και ανυπόφορα καταδηλωτικό στην αλληγορία του, μοιάζοντας και με φτωχό συγγενή των προαναφερθέντων λόγω πολύ χαμηλότερου προϋπολογισμού και (επομένως) κουτσουρεμένης φαντασμαγορίας. Η ιδέα του εκλεκτού, όμως (σε έναν ομογενοποιημένο κόσμο χωρίς μνήμη και προσωπική βούληση, εδώ), πάντα βρίσκει πρόθυμους δέκτες –είτε επειδή περιμένουμε κάποιον Μεσσία να μας σώσει ή επειδή νοιώθουμε εμείς οι εκλεκτοί, σαν καλοί υπερόπτες που είμαστε.

Η ίσως πιο αδύναμη ταινία του Διαγωνιστικού στις Νύχτες Πρεμιέρας (κατά τον υποφαινόμενο), το ολλανδο-νορβηγικό «Στο Σκοτάδι (Blind, 2014)» (*) είναι μια αφηγηματικά ασύνδετη και αξιοσημείωτα αυτάρεσκη προσπάθεια ενός σεναρίστα να δημιουργήσει μυστήριο μέσα από μινιμαλιστικά, παγερά, κάδρα (που σκοπό έχουν να αισθανθείς και την αστική αποξένωση) και ένα δαιδαλώδες σενάριο περί τυφλότητας, αρχικά κυριολεκτικά εννοούμενης, στη συνέχεια μεταβαίνοντας κάπως αδέξια σε αλληγορικό επίπεδο.

Το «Ένα Γενναίο Ψέμα (The Good Lie, 2014)» (1/2) είναι ένα φιλμ καταγγελίας με μανδύα μελοδράματος. Μια απαράδεκτα στρογγυλεμένη ιστορία Σουδανών προσφύγων στην Αμερική, που πολιτικολογεί αφελέστατα, που φείδεται σεναριακών εκπλήξεων, που δεν στάζει σταγόνα ψυχής στους χαρακτήρες της, και αν με ρωτάς είναι υπερσυντηρητική στην ουσία της.

Κυκλοφορούν επίσης, το πρώτο μέρος του "Nymphomaniac (director's cut)" -με 28 επιπλέον λεπτά για τους φανατικούς-. και το "Dracula Untold" για την αρχή του βρυκολικού μύθου.
[Στην Ταινιοθήκη διοργανώνεται εκτενέστατο αφιέρωμα στον Ηλία Καζάν]