2/10/14

Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε (Gone Girl, 2014) ****1/2

Από τον Τάσο Μελεμενίδη


Σκηνοθεσία:Ντέιβιντ Φίντσερ
Πρωταγωνιστούν: Μπεν Άφλεκ, Ρόζαμουντ Πάικ, Νιλ Πάτρικ Χάρις, Κάρι Κουν
149’ , 2.35:1


Γυρισμένο σε εποχές που οι ταινίες μεσαίου προϋπολογισμού έχουν νικηθεί κατά κράτος από πανάκριβες ιστορίες υπερηρώων, τεράτων και εφήβων δυστοπικού μέλλοντος, το Gone Girl είναι πάνω απ΄ όλα μια διακήρυξη υπέρ τους. Ο Φίντσερ μοιάζει με τον καλύτερο πρεσβευτή τους, αντλώντας υλικό από ήδη γνωστές ιστορίες (στην προκειμένη ένα πρόσφατο λογοτεχνικό hit) και καταφέρνοντας με μεγάλη επιδεξιότητα να δημιουργεί σπουδαία φιλμ, που κάποτε θα αποτελούσαν τη ναυαρχίδα του αμερικανικού σινεμά, αλλά σήμερα μοιάζουν περισσότερο με παραδοξότητες για το ευρύ κοινό.


Η παραδοξότητα στη συγκεκριμένη περίπτωση προκύπτει από το εύρημα του Φίντσερ και της Φλιν (συγγραφέας του βιβλίου που ανέλαβε και την προσαρμογή) να λύσουν το αρχικό μυστήριο σχετικά νωρίς και μέσω της έξοχης σκιαγράφησης των δύο βασικών τους χαρακτήρων να μιλήσουν για πολύ σημαντικότερα πράγματα από το ποιος σκοτωσε ποιον. Πίσω από την ιστορία εξαφάνισης και πιθανού φόνου, αλλά και πίσω από την κατάρρευση ενός σύγχρονου γάμου, επιχειρείται μια χορταστική (και συνάμα τρομακτική) απεικόνιση της μετεξέλιξης αυτού που πολύ γενικά αποκαλείται κοινή γνώμη και επηρεάζει σαρωτικά πλέον τη ζωή του καθενός. Άλλωστε, και ο γάμος της ιστορίας αυτής μοιάζει να καταρρέει από τη στιγμή που τα μέλη του αποτυγχάνουν να φτιάξουν την ιδανική εικόνα που θα είχε ο έξω κόσμος για το καθένα ξεχωριστά, και βρίσκουν ως αντίδοτο σε αυτή την αποτυχία την αλληλοεξόντωση.

Η ιστορία της ταινίας ουσιαστικά ξεκινά όταν ο Μπεν Άφλεκ ανακαλύπτει πως η σύζυγός του (η εξαιρετική Ρόζαμουντ Πάικ) έχει εξαφανιστεί με στοιχεία που δείχνουν διάρρηξη του σπιτιού του αλλά καιπου πιθανώς τον ενοχοποιούν. Όλη η εξέλιξή της, στη συνέχεια, οδηγείται με βάση την αντίληψη του (άσχετου με το ζευγάρι) κόσμου για το τί έχει συβεί. Ο Φίντσερ γίνεται έξοχα καυστικός στήνοντας ένα μιντιακό πανηγύρι που υπονοεί πως σε μια τέτοια περίπτωση σήμερα είναι χρησιμότερος ένας επικοινωνιολόγος από έναν ερευνητή, καθώς λίγη σημασία έχει η αλήθεια απέναντι στην αντίληψη της αλήθειας. Ο Άφλεκ γίνεται από αγαπητός μισητός και τούμπαλιν, ανάλογα με τα κέφια του τηλεοπτικού και ιντερνετικού κοινού, που μπορεί να μένει εκαντοντάδες χιλιόμετρα μακριά και να μη τον έχει γνωρίσει ποτέ, όμως μπορεί εύκολα και βαρυσήμαντα να εκφράσει την γνώμη του γι αυτόν και, με την βοήθεια της τεχνολογίας πλέον, να τη δημοσιοποιήσει. Ζούμε στην εποχή που όλοι γίνονται πανελίστες και πείθονται πως ξέρουν τα πάντα για όλους, βασισμένοι αποκλειστικά σε μια γενική εξωτερική εικόνα.

Σε αυτό τον κόσμο, όπου βασιλεύουν η στρογγυλοποίηση και τα στερεότυπα, αντιτίθεται ο πιο μοναχικός χαρακτήρας του φιλμ, της ντετέκτιβ Ρόντα Μπόνι (Κιμ Ντίκενς), ρόλος που αν μπορούσε ο Φίντσερ θα είχε υποδυθεί ο ίδιος. Είναι η προσωποποίηση της υπομονής και της εμμονής στην λεπτομέρεια, αρετές που τίμησε ο ίδιος στο μεγάλο του Zodiac και τις υπενθυμίζει εδώ, καθώς κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από την επέλαση της ρηχής γνώμης, σε άλλη μια μεγάλη στιγμή της καριέρας του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου