6/11/14

The Battery (2012) ***

Από τον Χρήστο Ζαφειριάδη


Σκηνοθεσία: Τζέρεμι Γκάρτνερ
Πρωταγωνιστούν: Τζέρεμι Γκάρτνερ, Άνταμ Κρονχάιμ, Αλάνα Ο' Μπράιεν
101’,  2.35 : 1


Η ταινία του Jeremy Gardner αποτελεί έναν μικρό θρίαμβο. Όχι μόνο γιατί κατάφερε να δημιουργηθεί μέσα σε 16 ημέρες από τα 6.000 δανεικά δολάρια που μάζεψε ο δημιουργός της (και παρόλα αυτά δεν φαίνεται φτηνή και επιπόλαια), αλλά γιατί καταφέρνει μέσα από μια ιστορία ζωντανών νεκρών να αναδείξει όλη την κρυμμένη μελαγχολία στο πρόσωπο  των χαρακτήρων του. Να αναδείξει την μοναξιά των επιζώντων μέσα σε ένα κόσμο που άνθισε από τον πολιτισμό, για να καταρρεύσει στη συνέχεια από άγνωστη αιτία, μετατρέποντας τους κατοίκους του σε αιμοδιψή ανθρωπόμορφα πλάσματα, περιφερόμενα χωρίς ψυχή και χωρίς συναίσθηση της πραγματικότητάς τους.

Ωστόσο ο Gardner δεν κάνει το λάθος να επικεντρώνεται στους νεκροζώντανούς τους και χρησιμοποιεί την εικόνα τους με φειδώ, μόνο όταν που θέλει να δημιουργήσει στιγμές ανόθευτου τρόμου. Αντίθετα, διαθέτει τον περισσότερο χρόνο του στους δύο αντρικούς χαρακτήρες που προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν τόπο που δεν έχει και πολλά να κάνεις, δεν έχεις και πολλά να πεις αφού έχει ερημώσει από φωνές και το μόνο που απομένει είναι η ηχώ των αναμνήσεων μιας εποχής που έχει αφήσει τους ανθρώπους ανεπιστρεπτί.

Η πρώτη ώρα της ταινίας αναλώνεται στον τρόπο με τον οποίο οι δύο πρωταγωνιστές περιπλανώνται στην εγκαταλελειμμένη αμερικανική ύπαιθρο αναζητώντας καταφύγιο, τροφή, αλλά και τον τρόπο που ο καθένας τους ξεχωριστά θα προσπαθήσει να διαχειριστεί την Αποκάλυψη. Φτάνοντας στο τελευταίο μισάωρο (λίγο πριν δηλαδή ο Gardner ξεμείνει από ιδέες), όπου πέφτουν θύματα τις εναπομένουσας ανθρώπινης κοινωνίας και εγκλωβίζονται σε ένα αμετακίνητο Volvo station wagon, περικυκλωμένοι από μερικές ντουζίνες νεκροζώντανους. Κάπως έτσι η ταινία υιοθετεί έναν πιο δραματουργικό τόνο και μέσω του μινιμαλισμού της αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να διαθέτεις ένα παγκόσμιο budget για να κάνεις μια καλή ταινία τρόμου, απλά να χρησιμοποιήσεις σωστά την βαρβαρότητα, όχι ως μέσο εντυπωσιασμού αλλά ως κινηματογραφική ουσία του δράματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου