Ραγισμένα Όνειρα (2012) * * 1/2

Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου

Σκηνοθεσία: Φελίξ Φαν Γκρόνινγκεν

Πρωταγωνιστούν: Βερλ Μπάτενς, Γιόχαν Χέλντεμπεργκ, Νελ Κατρίς

135 λεπτά, 2.35:1

Η οκτάχρονη ιστορία ενός αταίριαστου(;) ζευγαριού από την κεραυνοβόλα γνωριμία μέχρι την θανατερή ρήξη -με κομβικό σταθμό τη σοβαρή νόσηση της κόρης τους- γίνεται εργαλείο ενδιαφέροντα αφηγηματικού πειραματισμού στα χέρια του Βέλγου σκηνοθέτη που συνθέτει ένα παζλ με ανακατεμένα κομμάτια- λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν του τη χρειαζούμενη εναλλαγή των βαρύθυμων στιγμών με άλλες που αποπνέουν ανεμελιά και ενσωματώνοντας κάντρι ιντερλούδια που επιδιώκουν να δέσουν νοηματικά τα στιγμιότυπα.

Κάθε σκηνή, αυτόνομα, κουβαλά γνήσιο συναισθηματικό φορτίο (και εκεί είναι που εδράζει όλη η δύναμη του φιλμ), χάρη (και) στις πέρα για πέρα αληθοφανείς ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών. Όμως, σαν σύνολο αποτυγχάνει να εμπλέξει πλήρως το θεατή εξαιτίας αυτών των «τεχνητών» μεταπτώσεων διάθεσης που συχνά ξενίζουν.

Κι επειδή η τραγικότητα των καταστάσεων είναι ψύχραιμα δοσμένη (χωρίς αυτό να σημαίνει επ'ουδενί πως φείδεται συγκίνησης), θα ήταν προτιμότερο η ταινία να απέφευγε τα χωράφια της εύκολης πολιτικολόγησης (λέγε με αντιαμερικανισμό) και μιας πρόχειρης καταφοράς εναντίον της οργανωμένης θρησκείας, μετά το πρώτο μισό, παραμένοντας εντός θέματος, στο επίπεδο των σχέσεων.