19/6/14

Το Λάθος Αστέρι (2014) ***

Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου


Σκηνοθεσία: Τζος Μπουν
Πρωταγωνιστούν: Σέιλιν Γούντλι, Έινσελ Έλγκορτ, Λόρα Ντερν, Γουίλεμ Νταφόε.
126’, 1.85:1


Όταν είσαι πολύ νέος σε κυριεύει το για πάντα. Για πάντα να ‘χεις δίπλα τους γονείς σου, για πάντα να είσαι με τον πρώτο σου έρωτα, για πάντα να ζήσεις. Δε χωνεύεται ο θάνατος, μικρός (μια απώλεια) ή μεγάλος (ο δικός σου). Μάχεσαι να υπερνικήσεις τα πεπερασμένα που καθορίζουν τη ζωή σου.

Κι όμως, αυτό που μπορεί να σε κάνει να απολαύσεις ένα πιο περιορισμένο για πάντα είναι η συνειδητοποίηση των άπειρων στιγμών που έχεις φυλάξει για μέχρι το τέλος. Κάτι που μοιάζει να δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε οι τυχεροί υγιείς. Κάτι που αναγκάζονται να αγκαλιάσουν οι έχοντες το λάθος αστέρι, καρκινοπαθή παιδιά εν προκειμένω, να ελπίσουν και να πάρουν κουράγιο για την όση συνέχεια τους (απο)μένει.

Το πολύ καλό με τη σφόδρα συναισθηματική ταινία του δευτεροεμφανιζόμενου Τζος Μπουν είναι πως δεν αντλεί τη συγκινησιακή της δύναμη αποκλειστικά από την εκ φύσεως δραματική ένταση των καταστάσεων που περιγράφει, αλλά περισσότερο αιχμαλωτίζοντας με ευαισθησία την αφοπλιστική ειλικρίνεια με την οποία ψυχωμένα ερμηνεύουν οι δυο πρωταγωνιστές τους ερωτευμένους (εκ των συνθηκών) δίχως αύριο, εκμεταλλευόμενος σαφώς την εξαιρετική χημεία που αναπτύσσεται ανάμεσά τους –άλλωστε, βρίσκονται μαζί και σε άλλη μια teen novel κινηματογραφική μεταφορά, την «Τριλογία της Απόκλισης».

Με συνεχή μια γλυκόπικρη αίσθηση, το χιούμορ αγκαζέ με την τραγωδία και μια υπέροχα αγαπησιάρικη περιήγηση στο Άμστερνταμ, αυτή η τρυφερή ιστορία εφηβικής αγάπης που μοιραία ηττάται (;) από τον θάνατο, μετεξέλιξη του "Love Story", ακόμη κι αν είναι φορές που υποκύπτει σε κάποια μελοδραματικά κλισέ, παραμένει εξυπνότερη και μοιάζει ευγενέστερη από τον ορυμαγδό ταινιών που απευθύνονται στο ίδιο κοινό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου