17/7/14

Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Αυγή (2014) ***1/2

Από τον Ηλία Δημόπουλο


Σκηνοθεσία: Ματ Ριβς
Πρωταγωνιστούν: Άντι Σέρκις, Τζέϊσον Κλαρκ, Γκάρι Όλντμαν
130’, 1.85:1


Όσοι μεγάλωσαν σε εποχές που το αμερικάνικο εμπορικό σινεμά ξεκινούσε από το Ρόκι και τα Σαγόνια του Καρχαρία και συνέχιζε από τον Ιντιάνα Τζόουνς μέχρι τον Εξολοθρευτή (στους πρώτους δύο αναφέρομαι…), έχουν μια διαφορετική αντίληψη για το blockbuster. Το μετράνε (και) για την βασική μυθοποιητική διαδικασία, τον τρόπο που η εποχή βρίσκει για να κωδικοποιεί βασικές της αλήθειες και ταυτόχρονα να τις μεταφράζει σε ευρεία κλίμακα. Δυστυχώς τα κάμποσα τελευταία χρόνια το «ευρεία» εκλαμβάνεται από το Χόλιγουντ ως «μαζική», κι έτσι για κάθε Άρχοντα των Δαχτυλιδιών παίρνεις κι ένα κομπόδεμα σαχλαμάρες.

Φέτος οι Χ-Men ήταν καλοί, το Edge of  Tomorrow φρενήρως ψυχαγωγικό, ο Κάπτεν Αμέρικα επαρκέστατος, ο Γκοτζίλα αγέρωχος – αν και θα μείνει καιρό ακόμα ανεκτίμητος από πολλούς. Το σίκουελ του Πλανήτη των Πιθήκων (2011), μιας ήδη πολύ καλής δουλειάς, είναι ίσως το ζενίθ και το φως πορείας για το πως θέλουμε ένα είδος που ξεκινά ως παραγωγή κι έχει τη δυνατότητα να είναι καλλιτεχνικό έργο.

Η Αυγή είναι η όγδοη ταινία μιας σειράς που στον πυρήνα της έχει την ένταση ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον του, την οικο-φοβική διαπίστωση ενός διαφαινόμενου τέλους οφειλόμενου στην στάση ημών. Και αυτή είναι η πρώτη φορά που η οικολογική αυτή εσχατολογία εστιάζει στον Χαρακτήρα που την προετοιμάζει. Η ταινία του Ματ Ριβς (Cloverfield, Let me In) μιλά για την διάσταση ευφυΐας κι επιβιωτισμού, συζητά την διαφορά της ανερμάτιστης διοίκησης από την προνοητική ηγεσία. Γενικά η Αυγή συζητά. Πραγματεύεται. Και μπολιάζει μέσα της έναν σαιξπηρισμό – στον Ιαγικό χαρακτήρα του Κόμπα – την υπομονή, την ψυχραιμία, το ερώτημα της εμπιστοσύνης μεταξύ μας, τους λόγους της εμφυλιοπολεμικότητας που γεννά η έλλειψη ανοχής, την ανάγκη μιας ηγεσίας ανάμεσα στους προτιθέμενους πολλούς, αλλά και την δυσκολία εξάσκησής της εν μέσω φανατισμένων περισσότερων.

Με καλοστημένη δράση, περίλαμπρη χρήση του motion capture και ακόμα μια σπουδαία νεο-ερμηνεία από τον μετρ Άντι Σέρκις (το Γκόλουμ, ο Κινγκ Κονγκ – αυτός ο τύπος είναι πια ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα, ένας Λον Τσέϊνι του 21ου αιώνα), η Αυγή του Πλανήτη των Πιθήκων είναι το σκεπτόμενο blockbuster που καταφέρνει κάτι παραπάνω από το να είναι ψυχαγωγικό. Είναι ωφέλιμο. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου