Το Καλοκαίρι της Ζωής μας (Avis de Mistral, 2014) *

Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου

Σκηνοθεσία: Ροζ Μπος

Πρωταγωνιστούν: Ζαν Ρενό, Αννά Γκαλιενά, Κλοέ Ζουανέ

105’, 2.39:1

Δύο έφηβοι και ένα κωφάλαλο παιδί από το Παρίσι περνούν για πρώτη φορά τις διακοπές τους με τον δύστροπο παππού και τη γιαγιά στην πανέμορφη Προβηγκία.

Περισσότερο απ'ότι στο πολιτισμικό χάσμα των γενεών (hippies-social media freaks), το «Καλοκαίρι της Ζωής μας» στρέφει το βλέμμα του στην απόσταση  των ανθρώπων της πόλης από αυτών της επαρχίας (κάτι που φαίνεται να απασχολεί έντονα τους Γάλλους αν κρίνουμε από τις πρόσφατες κυκλοφορίες), τους διαφορετικούς ρυθμούς ζωής που ακολουθούν, τα διαφορετικά θέλω που τους διέπουν, τις διαφορετικές ποιότητες.

Το δυστύχημα είναι πως παρά το κλίμα συμπάθειας που αποπνέει και την υποτυπώδη εφηβική ρομαντζάδα που της δίνει μια κάποια ώθηση, αυτή η παρωχημένη εικονογραφικά ταινία υποπίπτει με ευκολία σε όλες τις ευκολίες, αποφεύγει τη σύνθεση διαφορετικών οπτικών προτιμώντας μια παρατακτική παρουσίασή τους, αντιμετωπίζει τουριστικά τον τόπο, μιλά με παρωχημένο ύφος και φανερώνεται υπερβολικά επιπόλαιη σε κρίσιμα ζητήματα (αλκοολισμός, εμπόριο ναρκωτικών) –καλύτερα να μην τα έβαζε καν στο παιχνίδι, αν ρωτάς-, και προχωρώντας τρομακτικά επίπεδα, με ελάχιστα ευρήματα και χωρίς σπουδαίες κορυφώσεις, χαραμίζει έναν εξαιρετικά μεστό Ζαν Ρενό, το αξιαγάπητα χαριτωμένο μουτράκι του μικρού εγγονού, μαζί και τις τρυφερές στιγμές που μοιράζονται οι δυο τους.