Αμνησία (Before I go to sleep, 2014) **

Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου

Σκηνοθεσία: Ρόουαν Τζόφε

Πρωταγωνιστούν: Νικόλ Κίντμαν, Κόλιν Φερθ, Μαρκ Στρονγκ

92’

Μια ταινία που ξεκινά ως homage στο εναρκτήριο πλάνο του «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» και που περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια ενός ανθρώπου με αμνησία να ξαναχτίσει τη μνήμη του, δεν μπορεί παρά να ιντριγκάρει. Για το τελευταίο, ας φέρουμε μόνο στο νου το σχετικώς πρόσφατο “Memento” του Νόλαν ή το σημαντικά παλαιότερο “Spellbound” του Hitch.

Και η αλήθεια είναι πως αν σταθείς καλόπιστος απέναντι στα –τραβηγμένα για έναν ορθολογιστή- παιχνίδια πλοκής και ατμόσφαιρας που παίζει η «Αμνησία» (πράγμα που καλό είναι να κάνεις γενικώς με τις ταινίες, για να σε «αποζημιώσουν» με τη σειρά τους), το θριλερικό ταξείδι προβλέπεται σχεδόν συναρπαστικό σε τμήματά του, αν και χαρακτηρίζεται από έλλειψη χιούμορ, μόνο που το πιθανότερο είναι να νοιώσεις πως προσκρούεις σε ύφαλο, όταν προς το τέλος παρέχονται άκομψες και μη πειστικές εξηγήσεις γύρω από τη θολή ζωή της ηρωίδας και γειώνουν ό,τι προηγήθηκε αντί να το ανατρέψουν, να το υπονομεύσουν τεχνηέντως.

Κι αν, τέλος, ρωτάς για το λαμπερό καστ, είναι γεγονός πως Φερθ και Στρονγκ φανερώνονται (γι’άλλη μια φορά) στιβαρότεροι της ταινίας που παίζουν, ενώ η Κίντμαν, αν και σε παίζει στα δάχτυλα όταν θέλει, υποκύπτει συχνά σε μελοδραματικές υπερβολές, που μάλλον δεν είναι και δικής της υπαιτιότητας.