Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου
Σκηνοθεσία: Σύλλας
Τζουμέρκας
Πρωταγωνιστούν: Αγγελική
Παπούλια, Βασίλης Δογάνης, Μαρία Φιλίνη, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Μπινιάρης,
Μάκης Παπαδημητρίου
83’
Τη "Χώρα Προέλευσης" του Σύλλα Τζουμέρκα την είδα πριν τρία χρόνια. Ελάχιστα θυμάμαι πια. Γι'αυτό ανέτρεξα χθες (αφού πρώτα παρακολούθησα το νέο του πόνημα) σε ένα τότε κείμενό μου· και διαπίστωσα πως η κουβέντα επί της ουσίας ήταν η ίδια -αν και αφηγηματικά, κάπως ωριμότερη η δεύτερη ταινία του. Αυτό μπορεί να προδίδει έναν συνεκτικό ή (και) ξεροκέφαλο σκηνοθέτη.
Το ταλέντο του εμφανές, όπως και το πάθος που εμφυσά στη δουλειά του. Όμως, περιχαρακώνεται στο δημιουργικό προφίλ ενός νεαρού οργίλου, που φιλμάρει με την κάμερα στον ώμο, ορμώντας ο ίδιος θαρρείς μες στη δράση, ηδονίζεται μαστιγώνοντας την ελληνική οικογένεια (με ενέσιμη λίγη παραπάνω διαστροφή), εκμεταλλεύεται για προβοκάρισμα κάθε στιγμή γυμνής σάρκας (και υπάρχουν αχρείαστα πολλές τέτοιες), και προβάλλει ανώδυνα τον (στα χαρτιά) αντιχρυσαυγιτισμό του, που είναι και της μοδός.
Το μοντάζ του και πάλι εντυπωσιακά ακατάπαυστο (με ένα συχνά ακαταλαβίστικο cross-cutting που κατακερματίζει όλες τις σκηνές), με την υστερική Βία -και τη σωματική και τη φραστική και την ψυχολογική- να πρυτανεύει καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας, σε μεταμοντερνίζουσα φόρμα ικανή να θέλξει τους "προοδευτικούς" νέους -που είναι και του κοινό στο οποίο απευθύνεται εξ αρχής.
Όμως, όλη αυτή η φωνακλάδικη, ακατάσχετη ένταση που πλημμυρίζει με χρυσαυγίτικο τρόπο (στην πράξη, δηλαδή) κάθε κύτταρο του θεατή, καπελώνει το καταληκτικό σεναριακό point που είναι η προσωπική εξέγερση της (αψεγάδιαστης) Αγγελικής Παπούλια του "Κυνόδοντα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου