Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου
Σκηνοθεσία: Ρομπέρ Γκεντιγκιάν
Πρωταγωνιστούν: Μαριάν Ασκαρίντ, Ζαν Πιερ Νταρουσέν,
Ζεράρ Μεϊλάν, Λόλα Νέιμαρκ
92’
Οι
συνθήκες ζωής, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί στο αστικό περιβάλλον, σε φέρνουν
εύκολα σε υπαρξιακό αδιέξοδο. Είναι η σταδιακά διαβρωτική απομάκρυνση από τον
διπλανό σου, η ολοκληρωτική αποξένωση από το φυσικό περιβάλλον, τους
χαλαρωτικούς ήχους και τα γαλήνια τοπία του, η κυρίαρχη νοοτροπία του
ατομικισμού και της απομόνωσης. Ένα αποκρουστικό, αν το καλοσκεφτείς, και
απανθρωπισμένο σκηνικό που έχει στηθεί κάποια χρόνια τώρα και ενισχύεται εμμέσως
από τις συμπεριφορές μας.
Απ’
τα παραπάνω τελματωμένη και η πενηντάχρονη ηρωίδα, που αφού διαφαίνεται πως θα
περάσει μόνη της την ημέρα των γενεθλίων της όταν όλοι οι δικοί της, αν και τη
θυμήθηκαν, έχουν άλλες προτεραιότητες, ταξιδεύει σε παραθαλάσσια εξοχή –στα
μάτια της μια Χώρα των Θαυμάτων- για να γνωρίσει νέους ανθρώπους, διαφορετικές
συνήθειες, να ενστερνιστεί τον χαμένο αυθορμητισμό, να ξαναβιώσει την απλή ζωή,
έως και να κυνηγήσει τα όνειρά της.
Μια
δροσερή και ανάλαφρη, αυτοσχεδιαστική και αρκετά μετρημένη σινεφιλική κομεντί
του, αφοσιωμένου στη μεσογειακή Μασσαλία, Γαλλοαρμένιου Γκεντιγκιάν («Τα Χιόνια
του Κιλιμάντζαρο») που ξεχειλίζει από μουσική και ποίηση του αρχοντικού Ζαν
Φερά, πλησιάζει με θέρμη και ευαισθησία τα θεμελιώδη αλλά παραγκωνισμένα
τελετουργικά της ζωής, επιδιώκει να συσφίξει τις σχέσεις των ανθρώπων γύρω από
μικρούς κοινούς σκοπούς και να υπενθυμίσει πως στην πραγματικότητα εμείς
είμαστε πάντα οι υπεύθυνοι της τύχης μας, που λήγει όμως κάπως άδοξα ύστερα από
μια απρόσμενη αλλά και απομαγευτική εξέλιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου