Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου
Σκηνοθεσία:
Κρίστοφερ Μπακ, Τζένιφερ Λι
102
λεπτά, 3D
Το
νέο animated
παραμύθι της Disney,
που πατά στη «Βασίλισσα του Χιονιού» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ακολουθεί το
παλιομοδίτικο και στερεοτυπικό μοτίβο της πριγκίπισσας που σε συνεργασία με
έναν άξεστο αλλά καλόκαρδο χωρικό φέρνουν σε πέρας το διακύβευμα. Εν
προκειμένω, θα λύσουν τα παγομάγια της αδελφής και θα χαρίσουν ειρήνη στο
βασίλειο.
[Αυτό
αυτομάτως σημαίνει πως δε διαθέτει συγκινήσεις για τους συνοδούς του παιδικού (κοριτσίστικου,
για την ακρίβεια) κοινού]
Το “Frozen” σε επίδεδο σχεδιαστικής δουλειάς και αφήγησης είναι αψεγάδιαστα καλλιτεχνημένο. Συνδυάζοντας αρκετό από το μεγαλοπρεπές και κλασάτο ύφος της Disney με τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογική εξέλιξη, το οπτικό αποτέλεσμα καθίσταται ως ένα από τα πιο συναρπαστικά της πρόσφατης σοδειάς.
Η
κουβέντα, όμως, μετατοπίζεται από τα χαρίσματα της κατασκευής στο ξεπερασμένο και
προφανές των νοημάτων (και κυρίως, του τρόπου που εκφέρονται αυτά), όταν πέφτουμε
πάνω σε έναν εξόφθαλμο ιδεολογικό νεοσυντηρητισμό και έναν αχρείαστο φεμινισμό
(όχι τόσο ανυψώνοντας το γυναικείο φύλο όσο ευνουχίζοντας το ανδρικό –ενδεικτικά,
ένα «ωχ, παλουκώθηκα» του χιονανθρώπου και ασθενικά ανδρικά πρότυπα τριγύρω) που η ταινία υιοθετεί και ενστερνίζεται με συνέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου