Λιμουζίνα (2013) * *

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος

Πρωταγωνιστούν: Νίκος Κουρής, Δημήτρης Καταλειφός, Παύλος Χαϊκάλης, Δούκισα Νομικού, Τάκης Σπυριδάκης, Δημήτρης Πιατάς

Είναι κοντά τέσσερεις δεκαετίες που η υπνώττουσα μπουρζουαζία, η μεγαλοαστική ιντελιγκέντσια και οι πτωχοί πλην τίμιοι των εργατικών, συνωθούνται στο σινεμά του Νίκου Παναγιωτόπουλου, ανταλλάσσοντας ενδοκαλλιτεχνικά τσιτάτα με καλορητορευμένη πάρλα και ανέλπιστο – όσο κι αποτελεσματικό – πεζοδρομιακό χιούμορ σ’ ένα σινεμά καλλιεργημένο, ιδιωματικό, εγκεφαλικό και σαρδόνια αυτοαναφορικό.

Ο Παναγιωτόπουλος δεν έχει διστάσει να χρησιμοποιήσει το περιτύλιγμα ειδών (φιλμ νουάρ, μιούζικαλ, υπαρξιακό δράμα), για να ανανεώσει τον προσωπικό του φιλμικό μικρόκοσμο, διαδικασία αυτόχρημα θνησιγενή βέβαια – το γνωρίζει κι ο ίδιος – αφού ένα είδος είναι οι κώδικές του, αν αυτοί δεν χρησιμοποιηθούν επ’ ωφελεία του περιεχομένου, το έργο «αδειάζει». Ωστόσο, ήταν πάντα οι σεναριακές στιγμές, το στυλ και η αντίληψη του χρόνου στην σεκάνς που έκαναν για μένα το σινεμά του μια αγαπημένη, προσωπική στιγμή ενός έργου μιας εθνικής κινηματογραφίας, της ελληνικής, ολότελα χαμένης ανάμεσα στην λαϊκή φάρσα και τον έντεχνο αυτισμό.

Στην Λιμουζίνα, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, περιορισμένος από ένα χαμηλότατο προϋπολογισμό συνεπικουρούμενο από τάση συσσώρευσης και αυθαιρεσίας, δείχνει όχι κουρασμένος από την φιλμοκατασκευή αλλά αδικαιολόγητα υπεράνω του ρόλου του ως συμπαίκτη ημών θεατών. Η Λιμουζίνα του πορεύεται υπερχωροχρονικά, άλλοτε έξυπνα, άλλοτε φλύαρα αλλά, πάντοτε, δυστυχώς άνευ συνεπιβατών εκ μέρους μας.