Εκεί Που Δεν το Περιμένεις (2013) * * *

Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου

Σκηνοθεσία: Νικόλ Χόλοφσενερ

Πρωταγωνιστούν: Τζούλια Λούις Ντρέιφους, Τζέιμς Γκαντολφίνι, Κάθριν Κίνερ

93’, 1.85:1

Η Χόλοφσενερ («Γείτονες Μέχρι Θανάτου», «Οι Πλούσιες Κολλητές Μου») στη νέα της ρομαντική κομεντί καταπιάνεται και πάλι με τις ανθρώπινες σχέσεις, αυτή τη φορά των ζευγαριών, φωτίζοντας τη δυσλειτουργικότητά τους με σταθερά κωμικό τόνο.

Απ’ ευθείας διαπιστώνει κανείς πως οι άνθρωποι του «Enough Said» γκρινιάζουν πολύ (έξυπνα η σκηνοθέτιδα ενσωματώνει το ίδιον της γκρίνιας στις γυναίκες ηρωίδες της φανερώνοντας την ειλικρινή διάθεσή της για αυτοκριτική), τα φορτώνουν στους άλλους για τη γενική δυσαρέσκεια στις ζωές τους, επηρεάζονται εύκολα από τον περίγυρο και βρίσκονται σε γενικότερη σύγχυση. Συμπεριφορές που είτε (ατυχώς) ενστερνιζόμαστε είτε τις αναγνωρίζουμε γύρω μας.

Κι εκεί που δεν το περιμένεις υπάρχει η εξαίρεση. Εδώ, ο Άλμπερτ του Γκαντολφίνι που κουβαλά όλο το φορτίο ενός πενηντάρη που τα ‘χει βρει πια με τον εαυτό του, έχει συμβιβαστεί με τα ψεγάδια και τις αδυναμίες του και έχει κατορθώσει φίλη του την πικρία, κρατώντας πάντα ένα μεγαλόψυχο και τρυφερό χαμόγελο για τους άλλους. Και το μόνο που προσδοκά από την Ίβα -τη νέα και συντροφικά υποσχόμενη γνωριμία του- είναι να αγκαλιάσει αυτή του την πικρία και να τον αποδεχτεί γι’ αυτό που είναι.

Αν αυτή δεν το κάνει (για τους πιο ανόητους λόγους, ως συνήθως), τότε ο ηθοποιός Γκαντολφίνι θα εκφέρει ένα «you broke my heart» με όση φόρτιση δεν το έχουμε συναντήσει αρκετά χρόνια τώρα στο σινεμά και θα μας αποχαιρετήσει πρόωρα, συγκινημένους και ευλογημένους, όμως, για αυτά που μας χάρισε.