Από τον Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου
Αυθόρμητα αστεία, ανθρώπινη, βαθιά συναισθηματική, με ακραιφνώς ποιητικό φιλμάρισμα των, κατεστραμμένων και μη, φυσικών τοπίων –εφάμιλλο των τρόπων του Τέρενς Μάλικ- και μουσική που δεν αποτελεί επένδυση αλλά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καρδιάς της, η ταινία του Γκόρντον Γκριν («Φούντα εξπρές», «Για όλα τα αληθινά κορίτσια») διαθέτει προσόντα να μείνει αξέχαστη (στο πρώτο μισάωρο δεν ξεκολλάς από πάνω της), όμως φαίνεται πως στην πορεία σαν να εξέπεσε το αρχικό όραμα για μια μεγαλεπήβολη αλληγορία.
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν
Πρωταγωνιστούν: Έμιλ Χιρς, Πολ Ραντ
94 λεπτά, 2:35.1
Με το ένα πόδι κοντά στο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του
Μπέκετ (κρανίου τόπος, μεταφυσική αίσθηση, μονότονη καθημερινότητα) και με το
άλλο σε μια buddy
movie αταίριαστων
χαρακτήρων.
Το
“Prince Avalanche” τοποθετεί στο πρώτο
μέρος τους δύο ήρωές του να αναζητούν, καθείς με τον τρόπο του, τον εαυτό τους
στην ερημιά και τη σιωπή της Φύσης. Στο δεύτερο, σταδιακά και μετά από μια επιστροφή
και μια έντονη συναισθηματική έκρηξη, συμφιλιώνονται με όσα έχουν αφήσει πίσω
στην πόλη και μέχρι τότε τους απασχολούσαν αδιάλειπτα.
Αυθόρμητα αστεία, ανθρώπινη, βαθιά συναισθηματική, με ακραιφνώς ποιητικό φιλμάρισμα των, κατεστραμμένων και μη, φυσικών τοπίων –εφάμιλλο των τρόπων του Τέρενς Μάλικ- και μουσική που δεν αποτελεί επένδυση αλλά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καρδιάς της, η ταινία του Γκόρντον Γκριν («Φούντα εξπρές», «Για όλα τα αληθινά κορίτσια») διαθέτει προσόντα να μείνει αξέχαστη (στο πρώτο μισάωρο δεν ξεκολλάς από πάνω της), όμως φαίνεται πως στην πορεία σαν να εξέπεσε το αρχικό όραμα για μια μεγαλεπήβολη αλληγορία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου