Boefje (1939)

Από τον Τάσο Μελεμενίδη

Σκηνοθεσία: Douglas Sirk

Παίζουν: Annie van Ees, Albert van Dalsum

94 λεπτά, 1.37:1

Κάποιες ταινίες αν και μοιάζουν ασήμαντες στη φιλμογραφία μεγάλων σκηνοθετών, κρύβουν μέσα τους μυστικά που φανερώνονται παρατηρώντας την εποχή στην οποία έγιναν και τις ανάγκες των δημιουργών τους τότε. Αυτό ακριβώς φαίνεται να ισχύει για το Boefje του Douglas Sirk, μια φαινομενικά απλή ιστορία ηθικολογίας με ήρωες παιδιά.

Ο Sirk, πολύ πριν τα διάσημα Technicolor δράματά του, ξεκίνησε να σκηνοθετεί στη χώρα καταγωγής του, την Γερμανία, στα στούντιο της UFA μέσα στη δεκαετία του 30 με το όνομα Detlef Sierck που ήταν και το αληθινό του. Βλέποντας την κατάσταση της χώρας, έφυγε πριν ξεσπάσει ο πόλεμος και εργάσθηκε για λίγο στην Ελβετία και το 1939 στην Ολλανδία όπου γύρισε το παρόν φιλμ, έχοντας ως απώτερο σκοπό να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. 


Το φιλμ διηγείται την ιστορία ενός 12χρονου αγοριού (το οποίο υποδύεται μια 45χρονη γυναίκα που έπαιζε για χρόνια τον ρόλο στο θέατρο!) που ζει σε φτωχογειτονιά του Ρότερνταμ και δεν το χωράει ο τόπος. Είναι το μαύρο πρόβατο της οικογένειας, τα βάζει με όλους, κάνει μικροκλοπές και έχει ένα μεγάλο όνειρο, να φύγει για τις ΗΠΑ χωρίς να καν να ξέρει τι θα βρει εκεί. Μέσα στο μυαλό του είναι ένα μαγικό μέρος, το οποίο θα του χαρίσει ευτυχισμένη ζωή. Η ιδέα αυτή το κυριεύει, ψάχνει χρήματα με κάθε τρόπο για να πραγματοποιήσει αυτό το απίθανο ταξίδι και αν και δε τα καταφέρνει, γνωρίζει την πρόωρη ενηλικίωση μέσα από τις περιπέτειές του και την πίστη ενός ιερέα πως μέσα του υπάρχει η ηθική σκέψη.  

Ο Sirk τονίζει συνεχώς την ανάγκη των παιδιών να φύγουν και κινηματογραφεί την ασφυξία που νοιώθουν στα στενά σοκάκια του Ρότερνταμ. Προσπαθώντας και ο ίδιος να βρίσκεται σε περιοχή όπου θα ήταν δυνατή η φυγή, μπορεί να μην είδε τελικά τον ήρωά του να δραπετεύει, το έκανε όμως ο ίδιος στο τέλος των γυρισμάτων καθώς το μέλλον γι αυτόν και (κυρίως) για την εβραϊκής καταγωγής σύζυγό του δεν ήταν ευοίωνο στην Ευρώπη. Στις ΗΠΑ άλλαξε το όνομά του και ξανασκηνοθέτησε μετά από 4 χρόνια, το αντιναζιστικό Hitler’s Madman κερδίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη των Αμερικανών. Για καλή μας τύχη.