Ταινίες 2013: Κατευθείαν στο DVD

Από τους Ηλία Δημόπουλο, Χρήστο Ζαφειριάδη, Ιωάννη 'Moody' Λαζάρου, Γιώργο Παυλίδη

Ύστερα από το εκτενές αφιέρωμα στις αγαπημένες μας ταινίες για το 2013, εδώ κι εδώ, επανερχόμαστε με δύο ακόμη (μίνι) αφιερώματα. Στο πρώτο, γράφουμε για τέσσερεις ταινίες που αγαπήσαμε και πολύ θέλαμε (και τους έπρεπε) να δούμε στη σκοτεινή αίθουσα, αλλά η ελληνική διανομή αποφάσισε να τις στείλει κατευθείαν για οικιακή ψυχαγωγία. Το δεύτερο, εντός των ημερών, για ταινίες του 2013 που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν διανομή.

Μέχρι Το Θαύμα (To The Wonder, 2012)

του Τέρενς Μάλικ

Δύσκολος, παράξενος και σε σημεία γενναιόδωρα παραληρηματικός, ο Μάλικ εμπνέεται από τη ζωή, για να οικοδομήσει την ανάγκη του ονείρου και τη λαχτάρα της συναισθηματικής ολοκλήρωσης. Μέσα σε ένα σύμπαν συγκεχυμένο, χωρίς σαφή αφήγηση και χωροχρονικούς κανόνες, φιλοσοφεί μέσω της δημιουργίας, εξερευνώντας τη φύση και το πνεύμα του ανθρώπου, καθώς και των επιλογών του. Δημιουργεί μια μετέωρη αίσθηση πνευματικής αναζήτησης και αισθητικών αναμνήσεων για να καταλήξει στην αποσιωπημένη επιθυμία του να καταφέρουμε μια μέρα να συγχωρέσουμε τους εαυτούς μας. Άλλωστε «αν η ζωή δεν είναι όμορφη, πρέπει να την κάνουμε να γίνει». Αρκεί μια μέρα να αγγίξουμε το Θαύμα.

X.Z.

Flight (2012)

του Ρόμπερτ Ζεμέκις

Όταν είσαι εξαρτημένος, λες τσουβάλια ψέματα και παραμυθιάζεις τον εαυτό σου πως δεν τρέχει κάτι. Σε αυτή την πορεία αυτοκαταστροφής υπάρχουν δύο κομβικά σημεία. Το πρώτο, η στιγμή της συνειδητοποίησης ότι η κατάστασή είναι αρρωστημένη. Το δεύτερο, όταν έχεις πιάσει πάτο, να επιδείξεις σθένος για να αναστηθείς από τις στάχτες σου.

Στο δραματικό θρίλερ του φορμαρισμένου Ζεμέκις, ο Γουίπ του συγκλονιστικού Ντενζέλ Ουάσινγκτον θα οδηγηθεί στη συνειδητοποίηση επισφραγίζοντάς την με μια σταράτη ομολογία, ενώ κρίνεται η ζωή του. Η ανάληψη ευθύνης -στάση γεμάτη αξιοπρέπεια- θα τον ελευθερώσει, ακόμη και στη φυλακή. Στο φόντο, η λεπτή γραμμή που χωρίζει ήρωα από εγκληματία, η ασφυκτική μιντιακή συμπεριφορά, η δυσάρεστη επικράτηση της δικολαβίας και η καταλυτική σημασία της λεγόμενης "σκληρής αγάπης".

Ι.Μ.Λ.

Τα Γυρίσματα Της Ζωής (Trouble With The Curve, 2012)

του Ρόμπερτ Λόρεντζ

Λέει ο Τζόνι Χάλιντεϊ σ’ ένα τραγούδι του, «τα τατουάζ μου είναι παλιότερα απ’ αυτούς που αγαπούν τα τραγούδια μου».

Τα τατουάζ του Ίστγουντ είναι το βλέμμα, ο βρυχηθμός, οι αποσκευές, είναι οι αμαρτίες, ο πόνος και η αποτυχία που επισκιάζουν λαμπερά την ηλικιωμένη του αυθεντία. Με ανθρωπιά που να σου αρκεί για μια ζωή που θα προικίσει το αποτυχημένο της bid για αιωνιότητα μέσα από την κληροδοτούμενη αγάπη στις ψυχές ημών παραδειγματισμένων.

Το Trouble δεν είναι καμμιά φοβερή ταινία. Για σένα. Για μένα είναι μια μικρή, μέγιστη ιστορία, εκείνου του ανυπολόγιστου θάρρους να εκθέτεις την φθορά σου, να περηφανεύεσαι τον πρωταθλητισμό σου, να αυτοεξαφανίζεσαι με μια σεμνότητα αποστομωτική, να παραδέχεσαι – ακόμα μια φορά, όχι εκπρόθεσμα – πόσα ήθελες, μπορούσες, κι όμως, δεν έκανες.

Κάπως έτσι το τίποτα γίνεται κάτι.

Η.Δ.

Η Αυτοκρατορία Του Έρωτα (The Look Of Love, 2013)

Του Μάικλ Γουιντερμπότομ

Η  -κλασική, αλλά εξυπνότερη από τον μέσο όρο – ιστορία ανόδου και πτώσης του Paul Raymond , ιδρυτή μιας αυτοκρατορίας strip clubs, αισθησιακών σόου και περιοδικών στο Λονδίνο της δεκαετίας του 60’, που έφτασε να είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Αγγλία. Ζώντας εκ προθέσεως εκτεθειμένος στην «δημόσια σφαίρα» της τηλεόρασης και των tabloids, θα κληθεί να αντιμετωπίσει το προσωπικό του έλλειμμα - την ανικανότητα να διαχειριστεί τις ανθρώπινες σχέσεις με την αναγκαία εσωστρέφεια και ευαισθησία- όταν θα είναι πλέον αργά. Η ταινία αποφεύγει την εύκολη ηθικολογία περί πορνογραφίας, πολιτικής και φήμης και επικεντρώνεται –κυρίως στο δεύτερο μισό- στην ανήλιαγη και συχνά παραμελημένη ζωή που κρύβεται κάτω από την φανταχτερή επιφάνεια. 

Γ.Π.