Ταινίες 2013 (Μέρος Πρώτο)

Από την Ομάδα του Nostromo

Οι επτά φιλμοδιψείς σαμουράι του Nostromo καταθέσαμε τις προσωπικές- αποτελούμενες από δέκα επιλογές έκαστη- λίστες μας για τις αγαπημένες ταινίες της χρονιάς που πέρασε και προέκυψαν όσα ακολουθήσουν. 

Στη διακριτική σας ευχέρεια, ασφαλώς, ο χώρος των σχολίων να μοιραστείτε μαζί μας τις πιθανές δικές σας. Καλή ανάγνωση! 

21. ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ (ONLY GOD FORGIVES)

του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν

Όσοι δεν το απέρριψαν, το λάτρεψαν με την καρδιά τους. Πρόκειται για ένα σχιζοειδές  παραμύθι βαπτισμένο στη νέον αντανάκλαση μιας ερυθρής ψυχεδέλειας και τοποθετημένο σε ένα περιβάλλον οριακό και κωδικοποιημένο. Με τη λογική να πάλλεται σπασμωδικά και το συναίσθημα να περιβάλλει τη μελαγχολία της αυτογνωσίας, την αναγνώριση της ενοχής και την παραδοχή όλων εκείνων που το κτήνος της απ-ανθρώπινης λογικής μάς επιβάλλει.  

Χ.Ζ.

20. MISS VIOLENCE

του Αλέξανδρου Αβρανά

Το Miss Violence φτιάχτηκε για να ενοχλήσει. Κι από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σκηνή κάνει ακριβώς αυτό, και το κάνει με επιτυχία. Μας δυσαρεστεί όμως κυρίως γιατί κάτι αναγνωρίζουμε στο παραμορφωτικό κάτοπτρο που στήνει μπροστά στη νεοελληνική μας κοινωνία των πολλαπλών τραυμάτων: τη νοσηρότητα σαν στάση ζωής. Σινεμά κλινικό, παγωμένο, ανελέητο. Φτιαγμένο απ’ τις πληγές και με στόχο ξανά αυτές.

Γ.Σ.

19. FRANCES HA

του Νόα Μπάουμπαχ

Ο Μπάουμπαχ επέστρεψε στη Ν. Υόρκη από το Λος Άντζελες που τόσο τον ταλαιπώρησε (βλέπε Greenberg), βρήκε στο πλάι του και τη Γκρέτα και έστησε μια μίνι κινηματογραφική γιορτή. Άρωμα nouvelle vague με προβλήματα του σήμερα, και μια χαμένη ηρωίδα που περιφέρεται ανάμεσα σε αργόσχολες παρέες ψάχνοντας το νόημα της ζωής και χρήματα για να πληρώνει το ενοίκιο.

Τ.Μ.

18. ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ (V TUMANE)

του Σεργκέι Λόζνιτσα

Μάθημα υποταγής της υπαρξιστικής μας "αλαζονείας" στις ιστορικές, πολιτικοκοινωνικές συνθήκες, το κοφτερό και βραδυφλεγές φιλμ του Loznitsa θα εστιάσει, ωστόσο, σε εκείνο το μικρό, μα καθοριστικό πεδίο των ελεύθερων επιλογών μας. Ακόμα κι ο πολυκωδικός κινηματογράφος, με τις αναδρομικές αφηγήσεις, δεν θα κατορθώσει να μας απαλλάξει από την ομίχλη. Περιττό, αφού το τίμημα που πληρώνουμε είναι ούτως ή άλλως ορατό.

Α.Π.

17. ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ARGO (ARGO)

του Μπεν Άφλεκ

Μια ιστορία για κάποιον που υπάκουσε στο εσωτερικό ηθικό πρόσταγμα και έπαιξε τη ζωή του κορώνα-γράμματα για να κρατήσει το λόγο που έδωσε σε έξι συνανθρώπους του –κι ας ξέρει πως σε πρώτη φάση δεν θα του πιστωθεί για λόγους σκοπιμοτήτων εξωτερικής πολιτικής. Φιλμ κατασκευασμένο στην εντέλεια και με τη δεξιοτεχνικότερη κλιμάκωση αγωνίας της πρόσφατης μνήμης.

Ι.Μ.Λ.

16. NO

του Πάμπλο Λαράιν

Γυρισμένη σαν ψευδοντοκιμαντέρ, η, κατά Λαράιν (Post Mortem), πτώση του τυραννικού καθεστώτος Πινοσέτ πιστώνεται εν μέρει σε μια ελκυστική ρητορικά αντίδραση που θα φανερώσει την ιδεολογική γύμνια της όταν πάψει να υφίσταται η δράση που τη γέννησε. Εστιάζοντας περισσότερο στους μηχανισμούς ενός συστήματος και δευτερευόντως στα άτομα (που πρέπει να αλλάξουν, όμως, τους μηχανισμούς) και χαρίζοντάς μας ένα ψυχραιμότατο -και σπουδαία κινηματογραφημένο- επιμύθιο.

Ι.Μ.Λ.  

15. ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΤΖΑΣΜΙΝ (BLUE JASMINE)

του Γούντι Άλεν

Ο πιο πρόσφατος Γούντι είναι κι ο καλύτερος των τελευταίων ετών καθώς μας περιγράφει τι ουσιαστικά έφταιξε που πέσαμε τόσο χαμηλά σαν δυτικός πολιτισμός και δεν βρήκαμε το θάρρος να παραδεχθούμε. Ό,τι άσχημο, υποκριτικό, μικροπρεπές  βολευτήκαμε να χρεώσουμε στην οικονομική κρίση εδώ το ενσαρκώνει η -πέρα από λόγια- υπερβατική Κέιτ Μπλάνσετ σε μια ερμηνεία που δεν έχει ανάγκη κανένα όσκαρ για να πιστοποιήσει την αξία της.

Γ.Σ.

14. ΡΑΓΙΣΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ (THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN)

του Φίλιξ Φαν Φρόνινγκεν

Εκείνος θέλει να είναι ο ρεαλιστής που χτίζει σπίτια με τα χέρια του για χάρη της, εκείνη αναπνέει με το ρομαντισμό ζωγραφισμένο στο υπέροχο κορμί της. Οι δυο τους ερωτεύονται και μάχονται να κρατήσουν ζωντανό ένα όνειρο που ράγισε, κομματιάστηκε και τελικά συντρίφθηκε κάτω από αμέτρητες στιγμές και αναμνήσεις που αν καταφέρεις να τις νιώσεις, θα βιώσεις έναν ενορχηστρωμένο ορυμαγδό συναισθηματικών σπαραγμών.

Χ.Ζ.

13. Η ΚΡΥΦΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΟΥΟΛΤΕΡ ΜΙΤΙ (THE SECRET LIFE OF WALTER MITTY)

του Μπεν Στίλερ

Ξεκινά σαν κράμα ανάμεσα Τατί, Σέλερς και του ίδιου του Στίλερ, εξελίσσεται πάνω στην ανάγκη του άντρα να γίνει ο ήρωας της ζωής της, για να συμπεράνει εν τέλει πως ο στόχος πρέπει να ‘ναι η ομορφιά του εντός σου που ανάγκη μαρτύρων-εκτιμητών δεν έχει. Και τότε, ίσως, δεν ξέρεις, μπορεί και να μπορέσεις να κρατηθείς απ’ το χέρι με όποιον σε αξίζει.

Η.Δ.

12. RUSH

του Ρον Χάουαρντ

Οι ιστορίες ανδρικής αντιπαλότητας  και αλληλοεκτίμησης του Peter Morgan φαίνεται να βρίσκουν στο πρόσωπο του Ron Howard τον ιδανικό άνθρωπο για να τις μετατρέψει σε ένα αφηγηματικά συναρπαστικό θέαμα ευρύτερου κοινού, το οποίο κοινό, εν προκειμένω, δυστυχώς δεν προσήλθε μαζικά στις αίθουσες, θεωρώντας πως πρόκειται για φιλμ ειδικού ενδιαφέροντος.

Δεν είναι. Και ήρθε η ώρα να το ανακαλύψεις.

Γ.Β.

11. ΠΡΙΝ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ (BEFORE MIDNIGHT)

του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ

Στα χρόνια των βιαστικών και άγαρμπων συνεχειών, το Before Midnight ολοκλήρωσε μια τριλογία που λειτούργησε ως ζωντανός οργανισμός και μες στο χρόνο ωρίμασε όχι μόνο τους ήρωες, αλλά και τους θεατές της που βλέποντας τα νέα επεισόδια του Τζέσι και της Σελίν επαναδιατυπώνουν την άποψή τους τόσο για τα προηγούμενα μέρη όσο και για τις σχέσεις γενικότερα.

Τ.Μ.