Μνημείων Άνδρες (2014) * * *

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Σκηνοθεσία: Τζορτζ Κλούνι

Πρωταγωνιστούν: Τζορτζ Κλούνι, Ματ Ντέϊμον, Μπιλ Μάρεϊ, Τζον Γκούντμαν, Κέϊτ Μπλάνσετ, Ζαν Ντιζαρντέν, Χιου Μπόνβιλ, Μπομπ Μπάλαμπαν

118’ 2.35:1

Εδώ και κάμποσα χρόνια ξέρουμε καλά πως ο Κλούνι αντιπροσωπεύει και σαν στυλ και σαν υποκριτική κατασκευή την (τελευταία;) αναλαμπή του κλασσικού Χόλιγουντ που κάποιοι ακόμα θυμούνται και λιγότεροι πρόλαβαν.

Σκηνοθετικά, ωστόσο, τρεις από τις πέντε ταινίες του (Confessions of  Dangerous Mind, Goodnight and Good Luck και Ides of March) ασχολούνται περισσότερο με την τηλεοπτική πραγματικότητα ή/και παθογένεια της εποχής μας και τον πολιτικό της αντίκτυπο. Είναι μόνο το παραγνωρισμένο Leatherheads που λοξοκοιτάει το κλασσικό screwball και τώρα πια, επίσημα, τούτο δω, που είναι σαν μια ταινία του ’60, ένα arty dozen, μια ταινία επιτελείου και ιστορικοπολιτικής ορθότητας.

Το πρόβλημα του έργου είναι περισσότερο σεναριακό. Η επιμερισμένη δράση δεν βοηθάται επαρκώς από το σενάριο, οδηγεί σε κατακερματισμό που το χάρισμα των ηθοποιών δεν καταφέρνει πάντοτε να συγκεράσει. Ο Κλούνι, σε τετραπλό ρόλο πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη, παραγωγού και σεναριογράφου, κάνει ό,τι μπορεί – δεν είναι βιρτουόζος σκηνοθέτης – να μεταμορφωθεί σε…Σπίλμπεργκ παντρεύοντας παιχνιδιάρικη ψυχαγωγία και ιδεολογία, καταφέρνει το πρώτο, με τίμημα το βαρύ του χέρι όμως στο δεύτερο. Το φιλμ είναι μελίρρυτο, τυλιγμένο στο διαρκές soundtrack που σχολιάζει κάθε σκηνή, ο παλιομοδιτισμός του υπαρκτός άλλοτε διασκεδαστικός, άλλοτε παρωχημένος.

Αν αυτό που ζητάς είναι ένα καλοφτιαγμένο, κομψευόμενο θρίλερ εποχής θα το έχεις, αν η όρεξή σου τραβάει μια ταινία ιστορικής ακρίβειας και θριλερικής σοβαρότητας θα σ’ αφήσει στα μισά κι αν εκείνο που γύρευες ήταν μια μελοδραματική κομεντί ειρωνικής αυταρέσκειας που αγαπά την Τέχνη και τον πολιτισμό που την γέννησαν, τότε αυτό είναι ένα γοητευτικά άνισο φιλμ που περισσότερο θ’ αγαπάς παρά θα θαυμάζεις.